به نقل از «پول نیوز»

اطلاعاتی تازه در مورد نحوه شکل‌گیری حیات

تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۲۲۸۳

دانشمندان یکی از قوی‌ترین انفجار‌هایی را که تا به حال در کیهان دیده شده است و می‌تواند منبع حیات را توضیح دهد، شناسایی کرده اند.

دانشمندان با کشف یکی از قوی‌ترین انفجار‌هایی که تا به حال در کیهان دیده شده است و می‌تواند منبع حیات را توضیح دهد، تاکید کرده اند این انفجار درخشان به طرز فوق العاده‌ای رخ داده که انفجار پرتوی گامای معروف به GRB ۲۳۰۳۰۷ A است و زمانی رخ داده که دو ستاره نوترونی به هم رسیده و در یک ستاره ادغام شده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این برخورد باعث انفجار بزرگی شد که در سراسر جهان گسترش یافت و از زمین قابل مشاهده بود. دانشمندان این انفجار را با استفاده از انواع تلسکوپ‌های زمینی و فضایی مانند تلسکوپ فضایی جدید «جیمز وب» وابسته به ناسا مشاهده کرده اند.

دانشمندان زمانی این رویداد را مشاهده کردند که این برخورد یکی از درخشان‌ترین انفجار‌ها در نوع خود را به وجود آورد. این انفجار یک میلیون بار درخشان‌تر از کل کهکشان راه شیری بود و ۲۰۰ ثانیه طول کشید که زمانی نسبتا طولانی است و برای انفجار پرتوی گاما ناشی از برخورد ستارگان نوترونی غیرمعمول است که تا همین اواخر تصور می‌شد، غیرممکن باشد.

پس از انفجار، تیم رصد یک عنصر شیمیایی مهم به نام «تلوریم» را کشف کرد. تلوریم یکی از مواد حیاتی لازم برای ادامه حیات بر روی زمین است و این کشف می‌تواند به توضیح چگونگی پیدایش حیات برای اولین بار کمک کند.

دانشمندان بر این باورند که این انفجار‌ها که به «ماکرونوا» یا «کیلونووا» معروف هستند، می‌توانند منبع دیگر مواد اولیه مورد نیاز برای حیات روی زمین از جمله ید و توریم نیز باشند.

اندرو لوان، از دانشگاه رادبود و نویسنده اصلی این مقاله گفت: پس از گذشت ۱۵۰ سال از زمانی که دیمیتری مندلیف جدول تناوبی عناصر را نوشت، ما اکنون در موقعیتی هستیم که می‌توانیم آخرین ابهامات نسبت به ساخت و پیدایش هر چیزی را به لطف وجود تلسکوپ جیمز وب برطرف کنیم.

یافته‌های جدید نشان می‌دهند که این عناصر که برای همه چیز در اطراف ما ضروری هستند، در ستاره‌های نوترونی برخورد کرده شکل گرفته اند.

بن گومپرتز، از دانشگاه بیرمنگام توضیح داد: انفجار‌های پرتوی گاما از جت‌های قدرتمندی می‌آیند که تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند و در این حالت توسط برخورد بین دو ستاره نوترونی ایجاد می‌شوند. این ستاره‌ها قبل از این که با یکدیگر برخورد کنند و انفجار گاما را به وجود آورند، چندین میلیارد سال به سمت یکدیگر حرکت کرده اند.

وی ادامه داد: برخورد ستارگان نوترونی شرایط لازم را برای سنتز عناصر بسیار سنگین فراهم می‌کند و درخشش شعاعی این عناصر جدید موجب فعال شدن کیلونووا‌هایی می‌شوند که با محو شدن انفجار کشف کردیم. کیلونووا‌ها بسیار کمیاب هستند و مشاهده و مطالعه آن‌ها بسیار دشوار است، به همین دلیل این کشف بسیار هیجان انگیز است.

منبع: روسیا الیوم

منبع: پول نیوز

کلیدواژه: دانشمندان دانشمندان ایرانی دانشمندان فضایی دانشمندان و پژوهشگران دانشمندان ایتالیایی انفجار ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۲۲۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»